Σύµφωνα µε τον µύθο του βιβλίου και της ταινίας, τα χειρόγραφα φαίνεται ότι είχαν γραφτεί το 5 ή 6 π.Χ. και το ξύλινο κουτί που περιείχε τους κυλίνδρους, φτιάχτηκε γύρω στο 1600. Φαίνεται ακόµη, ότι κάποιος κατά την περίοδο της αρχικής Φραγκισκανής Εκκλησίας, επηρεασµένος από τον Πάπα Ουράνιο (Σελεστίνο) τον 5ο, τα έθαψε εκεί, κοντά στο αναχωρητήριο του Βισιέντε, στα τροπικά δάση του Περού. Είχαν ανακαλυφθεί οι οχτώ κύλινδροι, και έπρεπε να βρεθεί ο ένατος.
Η προφητεία, που αποτελείται από Εννιά Επιγνώσεις για την Συµπαντική Ενέργεια, προλέγει για µια χρονική περίοδο, κατά την οποία η βία και η ανησυχία στον κόσµο, θα οδηγήσουν σε µια παγκόσµια αφύπνιση, που θα ανατείλει εντός όλων των θρησκευτικών παραδόσεων. Η αφύπνιση αυτή, θα κινήσει την ανθρωπότητα προς µια βαθύτερη εµπειρία της πνευµατικότητας και θα ξανακαθορίσει την ανθρώπινη ζωή και κουλτούρα. Ο χρόνος είναι τώρα, στον 21ο αι.
Ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου, James Redfield, προτρέπει τον θεατή να µην παρακολουθήσει τηνταινία ως µια τυπική περιπέτεια, γιατί θα παραµείνει στο εξωτερικό της επίπεδο, αλλά να επιδιώξει,ταυτιζόµενος µε τον πρωταγωνιστή, να βιώσει διαισθητικά τις µεταµορφώσεις του ήρωα της ταινίας, καθώς εκείνος «µυείται» (δηλ. συνειδητοποιεί), µέσα από τις περιπετειώδεις εξελίξεις, σε µία-µία από τις Επιγνώσεις. Σ’αυτό, υποτίθεται ότι, βοηθάει ο χειρισµός του φωτός, των χρωµάτων και της µουσικής, από τους συντελεστές της ταινίας.
Η προσπάθεια των συντελεστών της ταινίας, είναι αξιόλογη. Η επιδίωξη του συγγραφέα δεν πετυχαίνει πάντοτε, αλλά ορισµένες σκηνές φαίνεται να επηρεάζουν και τον πιο δύσκολο θεατή. Οι διάλογοι και η εξέλιξη είναι µάλλον γρήγορη, αλλά τελικά µένει µια αισιόδοξη διάθεση και µια ελπίδα για το µέλλον της ανθρωπότητας.
Άραγε, αρκεί µια προφητεία, για να άρει την σκοτεινή αντι-πνευµατική περίοδο που διανύουµε;
Ή µήπως, ο συγγραφέας ρίχνει το δόλωµα, ώστε να δικαιώσουµε την προφητεία του, προκαλώντας µια µετουσίωση στο ενεργειακό πεδίο της Γης, µέσα από την συλλογική προσπάθειά µας να προσεγγίσουµε την ιερή ενέργεια, εφαρµόζοντας τις Εννιά Επιγνώσεις;
Οι 9 Επιγνώσεις:
(σε ελεύθερη µετάφραση, από τον Ιστότοπο του συγγραφέα)
1 Ανακαλύπτουµε ξανά ότι, ζούµε σε ένα βαθιά µυστηριώδη κόσµο, γεµάτο από ξαφνικές συµπτώσεις και συγχρονιστικές συναντήσεις, που φαίνονται µοιραίες.
2 Όσο περισσότεροι από εµάς αφυπνιζόµαστε σε αυτό το µυστήριο, θα δηµιουργήσουµε µία εντελώς διαφορετική κοσµο-θέαση – επαναπροσδιορίζοντας το σύµπαν, ως ενεργειακό και ιερό.
3 Θα ανακαλύψουµε ότι όλα γύρω µας, όλη η ύλη, αποτελείται από και απορρέει από, µία Θεία ενέργεια, την οποία αρχίζουµε να βλέπουµε και να κατανοούµε.
4 Από αυτή την προοπτική, µπορούµε να δούµε ότι, οι άνθρωποι πάντα ένοιωθαν ανασφαλείς και αποκοµµένοι από αυτή την ιερή πηγή, και έχουν προσπαθήσει να πάρουν ενέργεια δεσπόζοντας ο ένας πάνω στον άλλο. Αυτή η διαµάχη ευθύνεται για κάθε ανθρώπινη σύγκρουση.
5 Η µόνη λύση είναι να καλλιεργήσουµε µία προσωπική επανασύνδεση µε το Θείο, µία µυστικιστική µεταµόρφωση, που µας γεµίζει µε απεριόριστη ενέργεια και αγάπη, διευρύνει την αντίληψή µας της οµορφιάς και µας ανυψώνει µέσα σε µία Συναίσθηση του Υψηλότερου Εαυτού.
6 Μέσα σε αυτή την συναίσθηση, µπορούµε να εγκαταλείψουµε το δικό µας τρόπο στο να ασκούµε έλεγχο, και ναανακαλύψουµε µία συγκεκριµένη αλήθεια: την αποστολή, για την οποία βρισκόµαστε εδώ να την µοιραστούµε, ώστε να βοηθήσει να εξελιχθεί η ανθρωπότητα προς αυτό το νέο επίπεδο πραγµατικότητας.
7 Κατά την εκπλήρωση αυτής της αποστολής, µπορούµε να ανακαλύψουµε µία εσωτερική διαίσθηση, η οποία µας δείχνει πού να πάµε και τί να κάνουµε, και εάν δώσουµε µόνο θετικές ερµηνείες, φέρνει µία ροή συµπτώσεων, που ανοίγει τις πόρτες για να ξεδιπλωθεί η αποστολή µας.
8 Όταν αρκετοί από εµάς εισαχθούµε σε αυτή τη επαναστατική ροή, δίνοντας πάντοτε ενέργεια στον υψηλότερο- εαυτό όλων όσων συναντούµε, θα χτίσουµε έναν νέο πολιτισµό, όπου τα σώµατά µας εξελίσσονται σε ακόµη υψηλότερα επίπεδα ενέργειας και αντίληψης.
9 Με αυτό τον τρόπο, συµµετέχουµε στο µακρύ ταξίδι της εξέλιξης: από τη Μεγάλη Έκρηξη µέχρι τον ύστατο σκοπό της ζωής: να δώσουµε ενέργεια στα σώµατά µας, από γενιά σε γενιά, ώσπου να περπατήσουµε σε έναν παράδεισο, τον οποίο θα µπορούµε επιτέλους να δούµε.
