Οι 7 σοφοί της αρχαιότητας

1. ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ 

Ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαίας Ελλάδος. Πλούτισε με την εμπορία του αλατιού, ταξίδεψε στην Αίγυπτο, απ’ όπου εισήγαγε στην πατρίδα τη χρήση των λεγόμενων Αιγυπτιακών κλασμάτων, ήτοι των εχόντων αριθμητική μονάδα. Καταμέτρησε το ύψος των μεγάλων αιγυπτιακών πυραμίδων από τη σκιά τους και καθόρισε ως αιτία των πλημμυρών του Νείλου τις ετήσιες. Ανακάλυψε την έλξη των ελαφρών σωμάτων από το ήλεκτρο. Προείπε την έκλειψη ηλίου της 28 Μαΐου 585 π.Χ. και θεωρείται ο ιδρυτής της Θεωρητικής Γεωμετρίας. Σαν αρχή του «παντός» έπαιρνε το νερό.

2. ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Μέγας Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος και ποιητής. Ανήκε σε πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια του γένους των Κοδριδών και είχε πατέρα τον Εξηκεστίδη. Όταν έχασε την περιουσία του, στράφηκε προς το εμπόριο και γι’ αυτό ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στη Μικρά Ασία. Από παιδί εκπαιδεύθηκε και ανατράφηκε αρμονικά. Επωφελήθηκε των δεκαετών ταξιδιών του, για να μελετήσει ξένους πολιτισμούς και νόμους, καθώς και τον πολιτικοοικονομικό βίο άλλων χωρών. Τα αποκτηθέντα εφόδια αυτά, όταν ήλθε η κατάλληλη στιγμή, τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του, για να αναδειχθεί ο σπουδαιότερος άνδρας της εποχής του.

Την εμπιστοσύνη του κοινού την κέρδισε πρώτα σαν ποιητής, επηρεάζοντας με τους φλογερούς του στίχους την αθηναϊκή δημόσια γνώμη, συμβουλεύοντας, ενθαρρύνοντας και ενθουσιάζοντας τους Αθηναίους. Αφού διέγνωσε ότι η κακοδαιμονία των Αθηνών και οι έριδες, δεν ήταν άλλο παρά αγώνας τάξεων, και υποσχέθηκε μέσα στα ποιήματά του τη θεραπεία του κακού, εξελέγη στα 594 π.Χ. άρχων με απεριόριστη εξουσία, για να θεραπεύσει τις κοινωνικές πληγές από τις οποίες έπασχε η πόλη επέτυχε με μια δικαιότερη νομοθεσία να εξισώσει σχεδόν τις τάξεις και να ανακουφίσει τους καταπιεζόμενους πολίτες, με την ελάφρωση των χρεών, την απελευθέρωση των δούλων, την άρση υποθηκών σε κτήματα, την απαγόρευση της προσωπικής δουλείας του οφειλέτου και της οικογενείας του, τη βελτίωση των όρων δανεισμού κ.α. Επί πλέον εφήρμοσε και νομισματική μεταρρύθμιση και άλλες πολλές δικονομικές μεταρρυθμίσεις.

3. ΧΙΛΩΝ Ο ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ 

Ένας από τους Επτά σοφούς της αρχαιότητος, υιός του Δαμαγέτου, που έζησε κατά τον έκτο αιώνα π.Χ. Στα 566 διετέλεσε έφορος, για ν’ ανυψώσει την ισχύ αυτού του αξιώματος. Ίσως σ’ αυτόν οφείλονται τα δύο περίφημα αποφθέγματα «Γνώθι σ’ αυτόν» και «Μηδέν άγαν», που ήσαν σκαλισμένα πάνω στον τοίχο του ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς. Η παράδοση λέγει ότι πέθανε από χαρά, όταν αγκάλιασε το υιό του Ολυμπιονίκη. Από τα αποφθέγματά του λίγα διασώθηκαν, μια μικρή δε συλλογή είδε το φως μόλις στις αρχές του περασμένου αιώνα.

4. ΠΙΤΤΑΚΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Ένας από τους «Επτά Σοφούς» της Αρχαίας Ελλάδος. Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη της Λέσβου. Με τη συνδρομή του ποιητή Αλκαίου απελευθέρωσε την πατρίδα του από την Τυραννία του Μελεάγρου, και εξελέγη αισυμνήτης για να υποστηρίξει το νέο καθεστώς. Διακρίθηκε για τη μετροπάθειά του, τη σαφή και δίκαιη νομοθεσία του και τη συνετή διοίκησή του. Όταν οι Αθηναίοι προσέβαλαν με πόλεμο τους Μυτιληναίους, ο Πιττακός διέπρεψε και ως στρατηγός, νίκησε και φόνευσε τον Αθηναίο στρατηγό Φρύνωνα. Περί τα 580 εγκατέλειψε εκουσίως την αρχή, και πέρασε τα τελευταία έτη της ζωής του ειρηνικά, με κύρια ασχολία του τα γράμματα. Πέθανε σε βαθύ γήρας. Το προσφιλέστερο γνωμικό του ήταν «καιρόν γνώθι». Από τα γραπτά του που καταστράφηκαν όλα, μαζί με το «Περί νόμων σύγγραμμα», διασώθηκε μόνο ένα μικρό ποίημα του και μια επιστολή του προς τον Κροίσο. 

5. ΒΙΑΣ

Ένας από τους «Επτά σοφούς» της Ελλάδος. Γεννήθηκε στην Πριήνη της Ιωνίας, γι’ αυτό και Πρινεύς ονομάζεται. Ευεργετικός, αφιλοκερδής και φιλοδίκαιος, συνηγορούσε στα δικαστήρια δωρεάν αυτεπαγγέλτως, για να υπερασπίσει τους αδικουμένους. Μετά την κατάκτηση της Πριήνης υπό των Περσών, όταν οι κάτοικοι έφευγαν συναποκομίζοντας ό,τι πολυτιμότερο είχαν, ο Βίας, αν και πλουσιότατος, απεχώρησε από τη γενέτειρα πόλη δίχως να συναποκομίσει τίποτα. Και, όταν τον ρώτησαν είπε: «ό,τι έχω, το φέρω μετ’ εμού». Η φράση αυτή έμεινε παροιμιώδης και στον ελληνικό και στο λατινικό κόσμο.

Ο Πλούταρχος, ο Αριστοτέλης, ο Στοβαίος, ο Διογένης ο Λαέρτιος, αναφέρονται στη σοφία του ανδρός, μια σοφία όχι τόσο θεωρητική, όσο πρακτική, που απέρρεε από τη βαθειά γνώση του σοφού για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του. Λίγες μόνο γνώμες του έχουν περισωθεί, ανάμεσα δε σ’ αυτές, ένα απόσπασμα λυρικού ποιήματός του. 

6. ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ Ο ΛΙΝΔΙΟΣ

Ένας από τους Επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας και Τύραννος της Λίνδου στη νήσο Ρόδο. Έζησε και ήκμασε κατά τον έκτο π.Χ. αιώνα. Σ’ αυτόν αποδίδονται πλείστα γνωμικά, πολλά από τα οποία αποδίδονται και σε άλλους φιλοσόφους. Μερικά απ’ αυτά είναι τα «μέτρον άριστον», «νουν ηγεμόνα ποιού», «ηδονής κράτει» και άλλα. 

7. ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ Ο ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ

Τύραννος της αρχαίας Κορίνθου. Φημολογείται ότι ήταν σκληρός μέχρι ωμότητας και ότι έγινε αίτιος του θανάτου της συζύγου του Μελίσσης, ύστερα από τον οποίο περιεπλάκη σε πόλεμο με τον πεθερό του Προκλέα, τύραννο της Επιδαύρου. Στις ημέρες της εξουσίας του, η Κόρινθος έφθασε στην κορυφή της ακμής της και δυνάμεώς της. Πολλά από όσα διηγούνται οι συγγραφείς για τη διοίκηση των αρχαίων τυράννων είναι πολύ αμφίβολα. Ο Περίανδρος υποστήριξε με ζήλο τα έργα της ειρήνης, έδωσε ψυχή στο εμπόριο, στην ναυτιλία, για την οποία μάλιστα σχεδίαζε να διορύξει τον Ισθμό της Κορίνθου. Προστάτευσε τους ποιητές και τους καλλιτέχνες και λόγω της σοφίας του εκλήθη από τους Αθηναίους σαν διαιτητής σε διαφορές τους με τους Μυτιληναίους. Η εποχή του τον ύμνησε και τον κατέταξε μεταξύ των Επτά Σοφών.