Αν από αυτήν την ταινία αφαιρούσαμε το χρόνο και το χώρο της πλοκής, τότε θα είχαμε μια διήγηση εφάμιλλη των μυθολογιών των αρχαίων πολιτισμών. Μόνο που ο Ήρωας της ταινίας είναι πιο ανθρώπινος και έτσι μας είναι πιο εύκολο να ταυτιστούμε μαζί του.
Αρχικά παρουσιάζεται αξιοπρεπής και ικανός, (αριστούχος φοιτητής στρατιωτικής ακαδημίας) ευτυχισμένος, (αρραβωνιάζεται την κοπέλα των ονείρων του) και κοινωνικός (έχει πέντε πιστούς φίλους). Ένας νέος με λαμπρό μέλλον, έτσι όπως θέλει κάθε κοινωνία τα μέλη της. Τίποτα δεν μοιάζει να συννεφιάζει τον ξάστερο ουρανό του. Κι όμως…
Κάποια στιγμή έρχεται κάτι στην ζωή του, που αυτός θεωρεί ότι είναι υπεράνω των δυνάμεων του. Του ζητείται να πάει να πολεμήσει κι αυτός αρνείται! Βρίσκεται μπροστά σ’ ένα σημαντικό σταυροδρόμι της ζωής του και δεν παίρνει τον δρόμο που όλοι του υποδεικνύουν. Στέκεται αρνούμενος να πάρει το μονοπάτι που όλοι οι φίλοι του ακολουθούν.
Γι αυτή του την ανταρσία τιμωρείται. Ο περίγυρος τον περιφρονεί. Ο πατέρας του δεν θέλει να τον ξαναδεί. Οι φίλοι του αισθανόμενοι προδομένοι από αυτόν, τον χαρακτηρίζουν δειλό και του στέλνουν 4 φτερά (σύμβολο της δειλίας του), το ένα μάλιστα από αυτά το έχει στείλει η ίδια του η κοπέλα. Έτσι λοιπόν μένει μόνος του. Έχει αρνηθεί όλες του τις βεβαιότητες και έχει απομείνει γυμνός.
Οι βεβαιότητες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σ’ έναν καθημερινό άνθρωπο. Ταυτίζεται κανείς πάντα με αυτά που σκέφτεται και αυτά που αισθάνεται. Πίσω από αυτές τις βεβαιότητες μπορεί να κρύβει κανείς τις ελλείψεις του. Γι αυτό συνήθως ο άνθρωπος είναι ο καθρέπτης του περιβάλλοντός του, διότι σαν καθρέπτης δεν έχει ανάγκη να αναπτύξει κάτι δικό του, να πονέσει για αυτό. Σαν καθρέπτης είναι πάντα καλυμμένος από την μετριότητα. Όπως λέει και ο ποιητής «θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία». Το ειρωνικό στοιχείο στην ταινία είναι ότι ο πρωταγωνιστής, βρίσκοντας το θάρρος να αρνηθεί να γίνει αυτό που περιμένουν όλοι, θεωρεί ότι είναι δειλός, επειδή φοβάται να πάει στον πόλεμο! Κάτι που φυσικά ξεκινά για να διαπιστώσει -και είναι ακριβώς αυτό το κίνητρο- ποιος πραγματικά είναι, ποια είναι η δύναμή του.
Συνήθως σε μια φάση εσωτερικής κρίσης είναι που γεννιέται ο εσωτερικός πολεμιστής. (Όπως λέει και ο Βούδας «ο πόνος είναι φορέας συνείδησης»). Μια εσωτερική κρίση μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή ή στην γέννηση κάποιου νέου στοιχείου μέσα μας. Αρκεί όμως να έχει κανείς τη Βούληση να δράσει.
Το στοιχείο της δράσης είναι πολύ σημαντικό. Και στην ταινία ο Ήρωας θα μπορούσε να ζήσει απλώς με τη ρετσινιά του δειλού. Αυτός όμως δεν μένει σ’ αυτό, θέλει να δράσει, να αποκαλύψει την αλήθεια για τον εαυτό του.
Αυτό γίνεται μόνο αν υπάρξει περιπέτεια και ρίσκο. Ο Ήρωας της ταινίας φλέγεται από την αναζήτηση της αλήθειας και ξεκινά τον προσωπικό του δρόμο, την προσωπική του περιπέτεια. Πηγαίνει στον πόλεμο. Μάλιστα πάει μόνος του, χωρίς την προστασία του πλήθους που παρέχει ο στρατός, χωρίς όπλα στο χέρι, χωρίς την επικρατούσα ιδεολογία της κοινωνίας (στην υπηρεσία της βασίλισσας). Σε λίγο όμως είναι γραφτό να συναντήσει κάποιον που θα γίνει σύντροφος σ’ αυτήν την πορεία. Κάποιον που τον καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή, που ξέρει ότι μόνο δειλός δεν είναι και που αποδεικνύεται κάτι περισσότερο από φίλος, αφού του σώζει τη ζωή και τον βοηθά στην εξέλιξή του.
Ο δρόμος λοιπόν που παίρνει είναι γεμάτος δοκιμασίες, πολλές φορές τον ακουμπά ο θάνατος και τελευταία στιγμή τον αφήνει, γιατί η θέλησή του για ζωή είναι πολύ ισχυρή.
Την πρώτη φορά σώζεται, επειδή σε κάποια δύσκολη στιγμή έδειξε σεβασμό συμπόνια και ευγένεια σε μια σκλάβα. Για να υπάρξουν αυτά τα συναισθήματα μέσα σ’ έναν άνθρωπο (σε συνθήκες πιεστικές και δύσκολες μάλιστα) πρέπει να έχει ξυπνήσει μέσα του η αληθινή Αγάπη. Η αγάπη που δεν χρειάζεται ένα συγκεκριμένο πρόσωπο για να διοχετευθεί, αλλά που είναι ένας κινητήρας για να βοηθήσει κανείς τους συνανθρώπους του. Η αγάπη που περιέχει μέσα της τα στοιχεία της αυτοθυσίας και της λύτρωσης.
Αυτό λοιπόν είναι που κινεί τον Ήρωα και όχι η δειλία του. Αυτή αποτέλεσε μόνο μια αφορμή. Ο φόβος υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο και ίσως δεν ξεριζώνεται ποτέ. Έχει καμουφλαριστεί με τόσα διαφορετικά προσωπεία, ώστε μόνο εκείνος που έχει Ανδρεία στην ψυχή μπορεί να τον αντιληφθεί και να τον αντιμετωπίσει. Το βασικό όπλο για να τον αντιμετωπίσει είναι η Αγάπη. Έτσι και στην ταινία αυτό που θα τον κάνει να υπομείνει όλες τις δοκιμασίες και να βγει τελικά νικητής είναι η αγάπη του για τους άλλους. Θέτει σε κίνδυνο την ζωή του, ενώ δεν είναι υποχρεωμένος να το κάνει.
Συγκεκριμένα, προσπαθεί αρχικά να σώσει τους φίλους του και τον αγγλικό στρατό από μια παγίδα που τους έχει στήσει ο εχθρός. Αποτυγχάνει εξαιτίας της αλαζονείας εκείνου του φίλου του, που του έστειλε πρώτος το φτερό. Όμως η θυσία του δεν ήταν μάταιη. Έχει γίνει πλέον δυνατός. Νοιώθει πως μπορεί να κυριαρχήσει τον φόβο του πλέον και καταλαβαίνει πως κάτι νέο έχει γεννηθεί μέσα του.
Τότε εμφανίζεται η τελική δοκιμασία, η πιο δύσκολη. Είναι μια δοκιμασία, που σύμφωνα με τον Cambell τον συγγραφέα του βιβλίου «Η ψυχολογία του ήρωα», υπάρχει μέσα σε όλες τις μυθολογίες. Είναι η κάθοδος στον Άδη. Όπως ο Ορφέας κατέβηκε από αγάπη για την Ευρυδίκη, ο Ηρακλής για βγάλει την Άλκηστη, την αγαπημένη γυναίκα του φίλου του, και τόσοι άλλοι Ήρωες. Ο Άδης στο ψυχολογικό κλειδί ερμηνείας είναι ο χώρος του ασυνείδητου. Κανείς θνητός δεν μπαίνει εκεί με τη θέλησή του. Πώς να αντιμετωπίσει κανείς το τέρας του εγωισμού που είναι κρυμμένο εκεί μέσα και είναι ο ίδιος του ο εαυτός; Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να γίνουν σαν τον «Άη Γιώργη» και να σκοτώσουν το δράκο, δηλαδή τη σκιά τους.
Στην ταινία ο Ήρωας μπαίνει εθελοντικά σε μια φυλακή-κόλαση από αγάπη, για να σώσει τον τελευταίο φίλο του. Εκεί μέσα, σ’ κείνο το κολαστήριο, θα χάσει οτιδήποτε αποτελούσε τη συγκροτημένη του προσωπικότητα. Τη στιγμή που θα χάσει και το τελευταίο ίχνος εγωισμού και αλαζονείας, τη στιγμή που θα έχει χάσει κάθε ίχνος ελπίδας, τότε θα έλθει η βοήθεια απ’ έξω. Και πάλι όμως θα χρειαστεί μέχρι τελευταία στιγμή να παλέψει για να αποδείξει ότι αγαπά τη ζωή. Ο φόβος του πλέον δεν υπάρχει, ίσως επειδή μέσα του ξέρει πια ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, αφού δεν έχει τίποτα να χάσει, αφού αυτά που πραγματικά του ανήκουν, δεν μπορεί να του τα αφαιρέσει κανείς, ούτε κι αυτός ο θάνατος.
Πηγή: nea-acropoli-athens.gr
Πηγή: nea-acropoli-athens.gr
