…Λίγη εκκλησία, συνάντηση με φίλους και συγγενείς, πολύ φαγητό, τηλεόραση, ξεφάντωμα σε μπαράκια και clubs. Για άλλη μια χρονιά το μυστήριο της σταύρωσης και της ανάστασης πέρασε στα «ψιλά γράμματα». Αυτό δε φαίνεται να ενοχλεί κανέναν. Και κυρίως δε φαίνεται να ενοχλεί την εκκλησία και τους εκπροσώπους της. Στην πλειοψηφία τους είναι κοινοί, διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, παρηκμασμένα απομεινάρια μιας τεράστιας επιχείρησης αιώνων που οδηγεί τις μάζες στην εκμετάλλευση και τη λήθη. Μια επιχείρηση που πολέμησε τους προγόνους του χριστιανισμού, οικειοποιήθηκε ό,τι χρειαζόταν για να εξαπλωθεί και γελοιοποίησε ή κατέστρεψε ό,τι της στεκόταν εμπόδιο.
Όμως ο Χριστιανισμός δε γεννήθηκε από το πουθενά πριν δύο χιλιετίες. Πραγματικά γεννήθηκε από τη μαγεία της Ανατολής, το μυστήριο της Αιγύπτου και το φως της Ελλάδας. Είναι γεμάτος με αρχαία σύμβολα και έχει υιοθετήσει μύθους που «έντυσαν» την ιστορική αλήθεια. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
Ο Θεός Κετζαλκοάτλ του Μεξικού σταυρώθηκε σε έναν ξύλινο σταυρό. Το ίδιο και ο Μακάμπ της χερσονήσου Γιουκατάν, ο οποίος γεννήθηκε από την άμωμο παρθένο Τσιριμπίρας και αναστήθηκε τρεις μέρες μετά τη σταύρωσή του. Το ίδιο και ο Μελκάρτ της Φοινίκης ή ο Ιμπρέζ της Καππαδοκίας και ο Ταμούζ της Συρίας και της Βαβυλωνίας. Κάτω από τον πάσαλο που σταυρώθηκε ο Μποτσίκα της Ν Αμερικής χόρευαν 12 ιερείς (πρβ 12 αποστόλους).
Ο αριθμός δώδεκα είναι ένα καθαρά ζωδιακό σύμβολο του ηλιακού έτους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την Ελληνική μυθολογία είναι αυτό του Ηρακλή με τους 12 άθλους. Στην περίπτωση του χριστιανισμού ο αμνός συμβολίζει την εποχή του κριού που τελείωνε και το ψάρι την εποχή των ιχθύων που ξεκινούσε.
Το αντίστοιχο Χριστιανικό Πάσχα στην Αρχαία Ελλάδα γιορτάζανε τα "Αδώνια", κατά τα οποία γινόταν αναπαράσταση του θανάτου του Άδωνη. Οι γυναίκες στόλιζαν το νεκρικό κρεβάτι με λουλούδια και καρπούς τραγουδούσαν μοιρολόγια. Ακολουθούσε επιτάφιος πομπή, ενώ την επομένη ημέρα ακολουθούσε η ανάσταση του Αδωνη που συμβόλιζε την καρποφορία της φύσης. Ακόμη και σήμερα σε πολλές περιοχές της βόρειας Ελλάδας οι νοικοκυρές βγάζουν στις εξώπορτες την Μεγάλη Παρασκευή φρεσκοφυτεμένα σιτηρά και όσπρια, έθιμο που έχει σαφή αναφορά στους περίφημους κήπους του Άδωνη. Πρώιμες απεικονίσεις του Ιησού, τον δείχνουν να κρατάει τη λύρα του Ορφέα ή να οδηγεί το άρμα του Απόλλωνα. Όσιρις, Ώρος, Διόνυσος και Μίθρας δίνουν τη μυθική σκυτάλη στο Χριστό. Αλλάζουν λίγο οι μορφές αλλά η ουσία μένει ίδια.
Εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ήρωες, ημίθεοι και θεοί γεννιούνται το χειμερινό ηλιοστάσιο, συχνά από μία παρθένο και σε ένα στάβλο. Στην καρδιά του χειμώνα οι μέρες είναι πιο μικρές και το σκοτάδι απειλεί το Θεό-Ήλιο. Αυτό συνήθως συμβολίζεται με τους κινδύνους της παιδικής ηλικίας.
Εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, σε κάθε γωνιά της γης, τη περίοδο της εαρινής ισημερίας, ο Θεός-Ήλιος βασανίζεται, σταυρώνεται ανάμεσα στη Γη και τον Ουρανό και τελικά νικά το θάνατο λάμποντας ξανά στον ανοιξιάτικο ουρανό.
Παρ` όλα αυτά πατέρες της εκκλησίας, όπως ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, τα αποδώσανε όλα αυτά στο ότι ο σατανάς αντέγραψε το χριστιανισμό πριν τη γέννησή του…
Όμως η μάχη του φωτός με το σκοτάδι δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός. Το copy-write είναι πολύ παλιό και υπερβαίνει οποιαδήποτε εξωτερική θρησκεία ή φανατισμό. Κάθε άνθρωπος με καθαρή καρδιά και ανοιχτό νου, ανεξαρτήτως καταβολών και προτιμήσεων, έχει δικαίωμα να χτυπήσει τις πύλες του μυστηρίου αναζητώντας την αλήθεια μέσα του, ώστε να μπορεί να την προβάλλει σε ένα κόσμο που τη χρειάζεται.
Καλή Ανάσταση, Καλή Άνοιξη.
Συγγραφέας: Φιλόσοφος του Δρόμου
